บทที่ 497

คุณผู้ชายเนี่ยและคุณนายเนี่ยมองแผ่นหลังของเขาที่เดินจากไป ในแววตาเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อน

เนี่ยมู่สือเห็นดังนั้นจึงปลอบใจพวกเขาว่า: “พวกคุณอย่ากังวลไปเลยครับ พี่เขาคิดเองได้”

“ก็ได้แต่หวังล่ะนะ” คุณนายเนี่ยยังคงวางใจไม่ได้อย่างเห็นได้ชัด

ส่วนคุณผู้ชายเนี่ยกลับดูสงบนิ่งกว่ามาก

เขายืนอยู่ข้างภรร...